- əlif
- 1.is <ər. əsli qəd. yəh.>1. Ərəb əlifbasının < şəklində yazılan birinci hərfinin adı. Əlifi dirək sayır, cimi çəngəl. (Məsəl). Bilmək nə gərək kim, bu əlifdir, bu da beydir? Həvvəz, sora hütti, bu nə heydir, o nə heydir? M. Ə. S.. Mirzə Həsən: – Necə ki Avropa, habelə Asiya millətlərinin hürufatının əvvəlincisi «a» sövtünün əlamətidir ki, biz ona «əlif» deyirik. C. M..2. məc. Düz, şax, şaquli mənasında. Həsrətindən əlif qəddim büküldü; Cismim bəndi yerbəyerdən söküldü. M. V. V.. Əlif qəddi dal (yay, nun) olmaq, əlif qəddi dala (yaya, nuna) dönmək klas. – beli bükülmək. Hicran gecələri qayğu çəkməkdən; Əlif qəddim əyri yayə dönübdü. «Qurbani». Həsrətindən əlif qəddi dal olub; Mat qalıbdır, şirin dili lal olub. M. P. V.. Əlifdən başlamaq – lap əvvəldən, lap başdan başlamaq.2.<yun.> Yağlı boya hazırlamaq üçün bişmiş kətan, ya çətənə yağı, yaxud süni surətdə hazırlanmış yağ. Əlif yağı. – Əlif yağları tünd və açıq rəngli, şəffaf olur. «Əmtəəşünaslıq».
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.